श्रावणी नऊ वर्षांची एक नव्या पिढीची नव्या विचारांची  चुणचुणीत मुलगी होती. श्रावणीचा मावसभाऊ अविनाश दादा मुंबईच्या एका मोठ्या स्टुडिओमध्ये कॉम्प्युटर

स्ट्रेचर वर नेत असताना आकांक्षा ला आजूबाजूच्या लोकांचा आवाज ऐकू येत होता. “ऍम्ब्युलन्स मध्ये घ्या रे. कोण आहे रे ही

आज शनिवार नीलच्या ऑफिसला सुट्टी होती. आज काय करावं हा विचार चालूच होता तो मोबाईल वाजू लागला.       सुलू

       पुरणपोळी गर्वाने टम्म फुगली होती आणि अभिमान चेहऱ्यावर मिरवत तव्यावरून हलकेच डोकावत होती. तेवढ्यात अलगद ती उचलली